Beste familie, vrienden , sponsoren , donateurs en belangstellenden,
Een paar weken geleden kreeg ik een telefoontje van Lifestyle Experience dit is een programma van RTL 4 / RTL 5. Zij vroegen of ik een interview wilde om iets te vertellen in hun uitzending over de Stichting Care Foundation The Gambia en de projecten die er zijn opgezet.
En ja natuurlijk wilde ik dat. Er zijn zoveel stichtingen in Nederland die op zoveel gebied en in zoveel landen bezig zijn en het is dan ook een grote eer dat de Stichting Care Foundation The Gambia is uitgekozen.
Trots en dankbaar en ook een kroon op het werk van de stichting en van iedereen die ons al die jaren op zoveel manieren hebben ondersteund. Het interview is kort maar laat wel zien wat de stichting doet en heeft gedaan. En wij hopen dat de stichting meer naamsbekendheid krijgt en daarmee meer sponsoren en donateurs, want hiermee kunnen wij de continuïteit van de opgezette projecten waarborgen.
Want het is niet alleen een school of health centrum bouwen maar er werken ook mensen, er moeten medicijnen worden gekocht en de gebouwen moeten worden onderhouden en de kinderen moeten ook daadwerkelijk naar school gaan en voor dit alles heeft de stichting CFTG ondersteuning nodig.
Ik ben nu een paar weken weer terug uit Gambia. Maar wil jullie toch graag even laten weten hoe het gegaan is. Het schooljaar is gestart in september. Het duurde even voordat we echt aan de slag konden want door het regenseizoen was de tuin een groot oerwoud geworden.
En op de dag dat we dan echt zouden starten regende het zo erg dat het hele leven in Gambia plat lag. Geen vervoer, geen mensen die aan het werk gingen, enorm veel water op de weg. Dus dat was nog een noodgedwongen vrije dag voor mij.
Het was erg leuk om de kinderen op hun eerste dag weer te zien. Ze waren blij met de etuis, die ik voor ze had meegenomen. Elk etui gevuld met materiaal en voorzien van eigen naam.
We hebben weer enorme stappen gezet. Door al het speelgoed dat door de Paradijsvogel in Vogelenzang was opgehaald konden we een echt speellokaal inrichten. En de jongste kinderen mogen nu na de pauze in dit lokaal spelen. Wat een feest. Kinderen zijn in Gambia helemaal niet gewend om met speelgoed te spelen. Dus delen en kiezen is al heel erg moeilijk. De meisjes adopteerden meteen ieder een pop en een wagentje. En dan zie je ook bij Gambiaanse meisjes het moederinstinct meteen opkomen. Met dat verschil dat de poppen meteen op de rug gebonden werden.
Als school begint om 9 uur staan de jongste kinderen al voor de deur van het speellokaal en het is nog een hele opgave om ze eerst in het leerlokaal te krijgen. De leraar gebruikt nu gelukkig ook een vast dagschema. Eerst een uur gebarentaal voor alle kinderen samen. Dat gaat erg goed. De eerste dag moest iedereen er weer even inkomen, maar vanaf de tweede dag wist iedereen het gelukkig weer. Daarna werken de kinderen in verschillende groepen. Spellen, rekenen of nog meer gebarentaal. Na een half uurtje is het pauze. Sommige kinderen willen niet naar buiten en willen gewoon door gaan met de les. Voor hun heb ik boekjes met plaatjes, mijn laptop met plaatjes, of gewoon een spelletje memorie, mikado of puzzelen.
Na de pauze gaan de jongsten met David, de klassenassistent het lokaal uit om te spelen en dan is er tijd voor de oudsten om in hun boeken te werken. Al met al ben ik tevreden. Ik weet dat de leraar Bakary soms denkt: wat wil ze nu weer??? Maar hij doet zijn best en zegt nooit nee. En als hij het eenmaal geprobeerd heeft is hij gelukkig ook enthousiast. Ik snap dat het lastig is, men is gewend om heel klassikaal les te geven. Maar met 15 kinderen op 6 niveau’s is dat niet te doen. Dan moet er altijd een groepje wachten op een ander groepje. En ik moet dan toch wel glimlachen als hij een compliment over mij maakt aan mijn taxichauffeur.
Ook het dorp raakt eraan gewend dat we met dove en zwakbegaafden werken. Soms vragen ze wat het gebaar voor iets is. En als ik op een ochtend me in de klas omdraai en ik zie dat de schoonmaakster Jarra voor het bord staat en een gebaar aan de kinderen uitlegt ben ik aangenaam verrast.
Waar ik in de komende tijd aan wil werken is dat de kinderen wel gebaren kennen, maar dat nog niet naar de praktijk brengen. Voor sommigen van hun is het nog onduidelijk dat ze die gebaren leren om te kunnen communiceren. Dat is best lastig want je kunt het niet uitleggen omdat ze doof zijn. Dus ik ben blij met elke ezel, kip en koe die langs het lokaal komt wandelen.
Ik dank jullie nogmaals hartelijk voor de sponsoring.
In juli sloten de deuren van de school voor kinderen met een beperking. Tijd voor vakantie. En tijd om even terug te kijken op wat we in het eerste schooljaar gedaan hebben.
In november begonnen we met de eerste lessen. De leerlingen kwamen mondjesmaat binnen. Dat was best lastig want daardoor start je je les steeds weer opnieuw. Maar gelukkig zijn Gambiaanse kinderen zo geduldig dat ze het niet erg vinden om weer de eerste gebaren door te nemen. We zijn gestart met de leraar Bakary Fatty. En in maart heb ik een onderwijsassistent aangenomen, David. David is zelf ook gehandicapt. Hij is verlamd en zit in een rolstoel. En is daarmee een goed voorbeeld voor onze kinderen. Hij laat zien dat je leven niet stopt als je gehandicapt bent.
Op 4 maart hadden we de officiële opening. Erg spannend allemaal. Compleet met wat hooggeplaatste personen en televisie. Het gebouw is erg mooi geworden. Alles is betegeld en daardoor makkelijk schoon te houden. Mooi meubilair, echte schoolborden aan de muur, educatieve posters en schoolmateriaal.
Na maart hadden we de meeste kinderen op school. We hebben ze in vier groepen verdeeld. Een groep 4/5 jarige dove kinderen. Een groep kinderen met een lichte verstandelijke beperking. Een groep dove kinderen die al wat ouder zijn en erg makkelijk en snel leren. Deze kinderen krijgen les op maandag tot en met donderdag. De vierde groep zijn twee broers, die al snel niet mee konden komen met de groep. Die hadden zoveel aandacht nodig hadden dat we besloten om hun apart les te geven. Dat is op vrijdag.
Het is voor de leraar een hele opgave om zoveel verschillende niveaus binnen één klaslokaal te bedienen. De ochtend begint voor alle kinderen gezamenlijk. Ze hebben een uur gebarentaal en leren dan vooral de gebaren voor alles dat je op een plaatje kunt zien. Of we nemen allemaal voorwerpen mee naar school. Zo hadden we voor de vakantie een les met allemaal verschillende fruitsoorten, die je in Gambia kunt krijgen. Of de gebaren voor schoolspullen, dieren, je familieleden, de kleuren enz. Na dat uur gaat David verder met de jongsten. Hij oefent dan dat wat ze nog niet zo goed weten. De rest gaat verder met de gebaren voor de letters van het alfabet, de dagen van de week, de getallen van 1 tot en met 20. Na de pauze gaan de jongsten spelen, kleuren, puzzelen. De andere twee groepen krijgen opdrachten in hun schrift of boek. Schrijven, rekenen, spellen of tekenen.
De twee broers leren ook gebaren. Ze kunnen groeten en bedanken in gebarentaal. Ze kennen wat gebaren voor dieren en de schoolspullen. Ze puzzelen veel en kleuren. En doen concentratiespelletjes. Bij deze twee jongens zie ik een enorm verschil. Kwamen ze de eerste weken op school en maakten alles stuk wat ze in hun handen hadden en renden ze steeds de klas uit, nu kunnen ze twee uur achter elkaar zitten en bezig zijn. In het dorp weten ze zich beter te gedragen en worden daardoor meer geaccepteerd. Ze voelen zich veilig binnen onze vier muren en zijn daardoor meer leerbaar.
Half september start het nieuwe schooljaar en we hebben weer plannen:
Elke leerling krijgt zijn eigen etui met zijn eigen spullen. Zodat ze ook leren om zorg te dragen voor hun eigen spullen.
Elke leerling krijgt een boekje met opdrachten op zijn/haar eigen niveau voor het eerste trimester.
Ouders worden uitgenodigd om 1 a 2 keer per week op school de les mee te doen en zo ook de gebarentaal te leren.
We gaan verder met het uitnodigen van de leerlingen van de Nurseryschool om op donderdagochtend een uurtje bij ons in de les gebarentaal mee te leren.
Zelf ga ik naar Gambia om te helpen het nieuwe schooljaar te openen, om een lesplan voor het komende jaar te maken en de contacten met de ouders op te zetten. Ik heb er weer veel zin in en verheug me erop om de kinderen weer te zien.
Graag willen wij jullie wat foto’s laten zien van het lesgeven aan onze kinderen op de school voor kinderen met een beperking. Jullie kunnen zien dat er een redelijk groot leeftijdsverschil zit tussen de kinderen maar al deze kinderen zijn nooit naar school geweest. Het grootste deel van de kinderen is doof die leren de gebarentaal. Maar er zijn ook een aantal kinderen met geestelijke beperking en ook die kunnen nu dus naar school maar voor deze kinderen hebben wij een andere leerkracht nodig die getraind is om met deze kinderen te werken.
Mirjam en Bakary zetten zich in om al deze kinderen de kans te geven op een betere toekomst en zij leren om met elkaar te spelen en te communiceren en elkaar te accepteren.
Wordt u ook sponsor?
Wij hopen dat er meer sponsorouders zich willen aanmelden zodat er meer kinderen naar onze school kunnen komen en zo de kans krijgen om onderwijs te volgen. Voor € 150,00 per jaar of € 12,50 per maand. kunnen zij een heel jaar naar school. Willen jullie deze kinderen ook een kans geven????
